Onze dagen op Nusa Penida

Hoi allemaal,

Deze dagen op Nusa Penida zijn echt een feestje, wat is het hier mooi! Vandaag dubbel feest, Mylan alweer 15! Wat gaat de tijd toch snel…. 

De afgelopen dagen niet stil gezeten, we hebben veel gezien en gedaan. Eergisterochtend eerst weer naar de haven gereden om geld te pinnen. De creditcard was in ieder geval niet geblokkeerd. De pinautomaten waren waarschijnlijk allemaal leeg waar wij waren geweest. Nieuwe dag, nieuwe poging. Wij vol goede moed heen, de eerste deed het niet….tweede, derde ook niet. De moed zakte ons wel wat in de schoenen. Wij naar een bank, accepteerden ze alleen Indonesische pasjes…. Een jongen daar wist nog een andere pinautomaat, daar eindelijk geld kunnen halen! Hier wel nodig, bij het resort kun je wel met creditcard betalen, maar in veel winkeltjes, bezienswaardigheden, stranden en restaurantjes niet… en hoe minder met de creditcard betalen, hoe minder kans dat hij geblokkeerd word net als de vorige keer, toen we in de een weverij opgelicht zijn. Dat willen we niet weer hebben.
Met weer 2 miljoen op zak ( 120 euro 🤣) en veel opluchting kon onze reis vervolgd worden naar de Pura Goa Giri Putri Temple. Dat is een tempel in een grot. Prachtig was dat. We moesten eerst een sarong (Indonesische kleding) huren om benen en armen te bedekken. Bij binnenkomst werden we geheiligd met het water. Daarna mochten we door een gat klimmen om naar beneden in de grot te komen. We dachten eerst dat het een grapje was🤭 maar toch 1 voor 1 maar door het gat gegaan. Eenmaal binnen was heel bijzonder, en heel warm. Wij dachten lekker koel in een grot maar nee hoor, zweten! In de grot was een leuke  ervaring, mooi om gezien te hebben. 
Daarna door naar Tembeling beach en daar was ook een natuurlijke bron. Nou de rit er naar toe was er wel eentje. Je kon op de huurscooter er heen, maar er werd gewaarschuwd dat het echt wel een zware rit zou zijn, en  als ze dat hier al zeggen moet je er maar vanuit gaan dat het geen rechte en goede weg is. We wouden onze scoopy’s ook niet kapot hebben, dus we hadden 2 opties. Bij iemand achter op de scooter heen en weer gebracht worden, of lopend…. Nou vol goede moed lopend op pad, 3 km door de jungle… alleen maar naar beneden…. wat dus betekent dat je de terugreis alles omhoog moet doen. Hoe verder we waren, hoe meer ik dacht dit moeten we ook weer terug, maar goed ….doorzetten! Bij aankomst geen spijt van, een prachtig strand, en schitterende natuurlijke bronnen. Toen de weg terug. Eerst weer vele trappen op, toen kwamen we bij de scooter mannetjes…of we toch niet terug achterop wouden, tegen betaling natuurlijk. Jimke en Mylan waren stellig… ze gingen lopen. En misschien dat het voor ons wel beter was op de scooter terug. Dat klonk als muziek in de oren 😊 Een paar euro betaald, een leuk en heftig scooter ritje gehad, we moesten ons goed vasthouden, maar Jayden en ik waren blij dat eind niet terug te hoeven lopen. Trots op de bikkels die dat toch maar wel even deden! 
Na al dat leuks eerst even terug naar het huisje, even in de relaxmodus om vervolgens eind middag weer op pad gaan. We moesten nog een bootticket regelen om morgen naar het naastgelegen eiland Nusa Lembongan te gaan. Even gevraagd bij de lokale bevolking in de haven en we kunnen ons daar morgen melden om met een bootje van de lokale bevolking een half uurtje te varen naar onze volgende bestemming, het naastgelegen eilandje Nusa lembongan. Daarna op zoek naar een kapper, Mylan een bos haar! En leek ons wel leuk om eens mee te maken. We hadden een goede barbershop door gekregen, dus daar naar toe. Zaten wel wat mensen, half uurtje zou Mylan aan de beurt zijn. We hebben hem achter gelaten en even ergens een milkshake gedronken. Toen we terug kwamen zat Mylan in de stoel. Hij heeft een mooi kapsel gekregen! Hier kost de kapper maar 4,80. Mylan moest ook even model zitten, er werden filmpjes en foto’s van het resultaat gemaakt. De beste jongen goed fooi gegeven en hij was helemaal verbaasd. Mylan blij, hij blij, wij blij dat die bos haar eraf is! 
Gisterochtend na het ontbijt ook weer op pad gegaan. Deze keer naar het beroemde Kelingking beach. Prachtig, maar erg druk en toeristisch. Eigenlijk te! Lange rij auto’s die allemaal met chauffeur daar heen gaan. En op die smalle en kronkelige wegen hier is dat passen en meten om langs elkaar te gaan. Meerdere malen gezien dat het net goed gaat, of dat mensen spiegels moeten inklappen om er langs te kunnen. Het voordeel van de scooter…. We kunnen er sneller langs. Eenmaal aangekomen is het daar ook een mierennest. Wij zijn doorgelopen naar een rustiger plekje om beelden te maken met de drone van dit prachtige strand en de mooie blauwe zee. Het strand is beneden en om daar te komen moet je ander half uur naar beneden lopen op een niet zo’n fijne trap. ( op het filmpje goed kijken, kun je de lange rij mensen die naar beneden gaan zien ) We hadden gelezen dat je wel schoenen nodig had en er soms geen tredes zijn, toen maar besloten dit niet te doen. Laat de drone maar mooie beelden maken, erg handig! De jongens een lekker ijsje gehad en op naar de volgende stop, de Peguyangan waterval. Een waterval die in de zee uitkomt. Daar wou Mylan graag nog heen. Een mooie rit, op weggetjes waar je niet veel mensen tegenkomt. Daar aangekomen werden we weer in een sarong gehesen…. Raar, want dit is geen tempel, maar mensen die waarschijnlijk iets willen verdienen. Ze zijn vriendelijk en we betalen 3,60 voor de sarong. Nou door de poort en toen zagen we al dat het een beste rit naar beneden was langs de rotsen, op trappen. En op sommige stukjes zeer steile trappen! Met nog spierpijn van gister in de kuiten en hoogtevrees vond ik sommige stukjes best eng. Maar onderweg, wat een uitzicht, zo mooi! Bijna beneden waren er nog een paar trappen die zo steil waren dat ik niet meer durfde en het ook niet verstandig vond dat Jayden mee ging. Maar goed ook, zeiden Jimke en Mylan later want het was echt zo steil en je zag de zee meters onder je. Brrr… Jayden en ik gingen alvast op de terugreis, alle trappen weer op 😖 en zeiden wij zien straks de foto’s wel! Toen we allemaal weer boven waren hebben we gegeten in een restaurant waar het heerlijk eten was. Buikjes vol, op naar het huisje en even in de rust. Aan het einde van de middag weer richting haven gereden, naar de apotheek. Waar ik hoopte dat ze lenzenvloeistof zouden hebben. De hele vakantie al op zoek, want dit was de eerste keer dat ik niet de hele grote fles van thuis meegenomen had maar het had verdeeld in kleine potjes, die bij aankomst dus lek bleken te zijn…. en ik nog heel weinig vloeistof had, niet genoeg voor 3 weken, maar voor 3 dagen. Op heel Lombok hadden ze het niet, dus had ook niet verwacht dat het op zo’n eiland zou zijn. Maar Yes!!!! Ik heb vloeistof. Was echt nodig want mijn ene oog was al aardig geïrriteerd. Een leer voor de volgende keer, vloeistof van thuis mee! Gisteravond hier op de hoek weer gegeten bij warung Payoda, voor de vierde keer. Lekker en vlakbij!

Vandaag gaan we Nusa Penida verlaten, jammer want het is hier heerlijk. Een prachtig mooie natuur, je waant je hier in de jungle met alle mooie tropische bomen en planten, inclusief de geluiden. Op naar Nusa Lembongan. Daar zijn we 4 jaar geleden ook geweest. We gaan ook naar hetzelfde parkje, dat is ons zo goed bevallen toen. Nusa Lembongan is een klein eilandje, daar maar wat meer in de relaxmodus en hopelijk wat beter slapen. 
Word vervolgd!
 

Liefs en xxx